Andreas Jonsson urodził się 3 września 1980 w Hallstavik w Szwecji. Pięciokrotny złoty medalista drużynowych mistrzostw Szwecji (1997, 2001, 2002, 2007, 2016). Jedenastokrotny medalista indywidualnych mistrzostw Szwecji, w tym siedmiokrotnie złoty (2006, 2007, 2009, 2010, 2011, 2013, 2016), trzykrotnie srebrny (2012, 2015, 2019) oraz brązowy (2001).
Ponadto zdobył Młodzieżowe Indywidualne Mistrzostwo Szwecji (1998, 2000) i srebrny medal owych rozgrywek (1999), Indywidualne Mistrzostwo Szwecji Młodzików (1995), oraz mistrzostwo Szwecji Par (2001).
Początki przygody z żużlem
Andreas Jonsson trafił do Polski w roku 1999, kiedy to został zatrudniony w Stali Gorzów. 19-latek, zważywszy na tak młody wiek osiągnął naprawdę solidną średnią biegową 1,66 pkt./bieg. W sezonie 2000, na torze w Gorzowie, Szwed wywalczył tytuł najlepszego juniora globu, wyprzedzając na podium dwójkę Polaków, Jarosława Hampela i Krzysztofa Cegielskiego. Spędził w Stali Gorzów dwa lata, wywalczył brąz DMP, a następnie przeniósł się do Torunia. Po roku zakończonym złotym medalem DMP Jonsson zdecydował się na transfer do Włókniarza Częstochowa. Pod Jasną Górą jego kariera nabrała dość dużego rozpędu.
W sezonie 2003 po raz pierwszy osiągnął w polskich rozgrywkach ligowych średnią powyżej dwóch punktów na wyścig (2,27). Zdobył również drugi tytułu DMP, ale mimo to, zdecydował się na kolejny transfer. Andreas Jonsson przeniósł się do Polonii Bydgoszcz i tam został na dobre. W bydgoskim klubie przejeździł w sumie siedem kolejnych lat. Jego pierwszym klubem w lidze szwedzkiej była Rospiggarna Hallstavik, dla której zaczął jeździć w sezonie 1996.
Kariera żużlowa – ciąg dalszy…
W 2006 r. wygrał pierwszą rundę Grand Prix w swojej karierze. Cały cykl ukończył na czwartej pozycji. W sezonie 2011 reprezentował w lidze polskiej klub z Zielonej Góry, z którym wywalczył MP, natomiast w lidze szwedzkiej powrócił do Rospiggarny Hallstavik. Cykl Grand Prix 2011 nie rozpoczął się najlepiej. Po pięciu rundach Andreas miał na swoim koncie zaledwie 36 punktów, czego konsekwencją było dziesiąte miejsce w klasyfikacji generalnej. Później było nieco lepiej. Stanął na podium w czterech rundach, w trzech zwyciężając. W klasyfikacji końcowej dało mu to drugie miejsce.
W latach 2011–2013 poza startami w lidze polskiej, jeździł jednocześnie w dwóch szwedzkich ligach, w Elitserien w barwach Dackarny i w Allsvenskan jako zawodnik Rospiggarny. W 2015 roku zakończył współpracę z zielonogórskim klubem. W sezonie 2016 jeździł dla ROW-u Rybnik, a kolejny dla częstochowskiego Włókniarza. Sezon 2018 to dla Jonssona jazda dla Speed Car Motoru Lublin, gdzie z klubem wywalczył awans do PGE Ekstraligi. Na sezon 2019 miał podpisany kontrakt z klubem z Lublina, a w sierpniu 2019 poinformował o zakończeniu kariery sportowej.
Kariera ligowa Andreasa Jonssona w Polsce była niezwykle barwna. 20 sezonów, 7 klubów, 7 medali drużynowych mistrzostw Polski, w tym aż 4 złote. Warto podkreślić, że w Bydgoszczy Jonsson odjechał w 2004 roku swoją najlepszą kampanię w karierze. W siedemnastu spotkaniach osiągnął niewiarygodną średnią biegową 2,73 pkt./wyścig.
Międzynarodowa przygoda Andreasa Jonssona nie ograniczała się tylko do polskiej ligi. Szwedzki żużlowiec przez piętnaście lat (nieprzerwanie) ścigał się w cyklu Grand Prix. W turnieju o Grand Prix Słowenii 22-letni wówczas zawodnik uplasował się na 4. miejscu, będąc słabszym tylko od Marka Lorama, Ryana Sullivana i Tomasza Golloba.
Aktualne zajęcia
Andreas Jonsson dobrze odnajduje się na sportowej emeryturze. Nie ma zbyt dużo wolnego czasu, bo spełnia się jako deweloper. Szwed ma też własną firmę budowlaną, która kompleksowo zajmuje się budową i remontami. Koniec kariery oznaczał dla Jonssona mocniejsze zaangażowanie się w prowadzenie działalności oraz nowe możliwości i choć sam przyznaje, że jest to kompletnie inne od żużlowego życia, to po latach ciągłych podróży, lubi spędzać czas w domu z rodziną, prowadząc własny biznes.
