Top 10 wszech czasów światowego żużla (1) – Tomasz Gollob

04.01.2022 13:39
Top 10 wszech czasów światowego żużla (1) – Tomasz Gollob

N/Z PODIUM – RUNE HOLTA I TOMASZ GOLLOB
SPEEDWAY GRAND PRIX POLSKI W TORUNIU
SGP IMS CHAMPIONSHIPS 2010 – STADION MOTOARENA TORUN
TORUN 19.06.2010
LUKASZ TRZESZCZKOWSKI / NEWSPIX.PL

Tomasz Gollob bezapelacyjnie jest najbardziej utytułowanym polskim żużlowcem w historii. 7 tytułów Mistrza Świata, 30 tytułów Mistrza Polski w różnych konkurencjach, to tylko niektóre z sukcesów sportowych postaci absolutnie „pomnikowej” dla „czarnego sportu”, które predysponują go do miana jednego z najlepszych rajderów wszech czasów. Według sondy przeprowadzonej przez PGE Ekstraligę na profilach społecznościowych to właśnie 50-letni bydgoszczanin jest wśród fanów uznawany za, tzw. GOAT (z ang Greatest Of All Time), czyli najlepszego żużlowca w historii.

Kariera klubowa

Tomasz Gollob na świat przyszedł 11 kwietnia 1971 roku w Bydgoszczy. W młodości trenował piłkę nożną – był zawodnikiem juniorów Polonii Bydgoszcz i Zawiszy Bydgoszcz. Żużlową karierę rozpoczął w 1988 roku w macierzystej Polonii Bydgoszcz. Wyłączając sezon 1989, kiedy Gollob jeździł dla Wybrzeża Gdańsk, barwy bydgoskiej Polonii reprezentował do 2003 roku. W tym czasie zdobył 11 medali Drużynowych Mistrzostw Polski (5 złotych – 1992, 1997, 1998, 2000, 2002, 1 srebrny – 1993 i 5 brązowych – 1988, 1990, 1995, 2001, 2003). W 2004 roku Gollob przeszedł do Unii Tarnów, którą reprezentował do 2007 roku. W barwach „Jaskółek” dołożył do swojej kolekcji kolejne 2 tytuły DMP (2004, 2005). W latach 2008-2012 reprezentował Stal Gorzów. W tym czasie zdobył 1 brązowy (2011) i 1 srebrny (2012) medal DMP. Po sezonie 2012 nastąpiły przenosiny do Unibaxu Toruń, w którego barwach jeździł przez 2 sezony (2013-2014), w 2013 zdobywając tytuł Drużynowego vice-Mistrza Polski. W 2015 roku po raz ostatni zmienił barwy klubowy, tym razem na GKM Grudziądz, który reprezentował do feralnego wypadku 23 kwietnia 2017 roku podczas motocrossowych mistrzostw strefy północnej w Chełmnie, który uniemożliwił mu kontynuowanie dalszej kariery.  W wyniku upadku odniósł poważne obrażenia kręgosłupa, doznał stłuczenia klatki piersiowej i płuc.

Przez całą karierę klubową Tomasz Gollob zdobył łącznie zdobył 16 medali DMP (7 złotych, 6 brązowych i 3 srebrne).

Era Grand Prix

W finale Indywidualnych Mistrzostw Świata zadebiutował w 1993 roku, plasując się na 7 lokacie. W 1995, po zmianie systemu rozgrywania mistrzostw, wygrał pierwszy w historii turniej Grand Prix, który odbył się na Stadionie Olimpijskim we Wrocławiu 20 maja 1995 roku. Od tamtej pory nieprzerwanie był stałym uczestnikiem cyklu, z wyjątkiem sezonu 1996, kiedy startował z dziką kartą w 3 turniejach. Przez lata plasował się w czołówce GP zdobywając kolejne medale (4 brązowe – 1997, 1998, 2001, 2008 i 2 srebrne – 1999, 2009). Jednak na swój największy sukces musiał jednak długo czekać, bo do 2010 roku, kiedy miał już 39 lat. Wówczas stał się drugim Polakiem po Jerzym Szczakielu, który zdobył tytuł Indywidualnego Mistrza Świata na żużlu. Złoto zapewnił sobie w przedostatnim turnieju we włoskim Terenzano, w którym zdobył 22 punkty i wygrywając 6 biegów (w swoim pierwszym biegu był trzeci). W finale pokonał Brytyjczyka Chrisa Harrisa, Amerykanina Grega Hancocka i Duńczyka Nickiego Pedersena. Wcześniej reprezentant Polski w swoim „złotym” sezonie triumfował w 3 rundach (GP Czech, GP Polski i GP Nordyckie w Danii), dwukrotnie był drugi (GP Szwecji i GP Danii) i raz trzeci (GP Skandynawii w Szwecji). Tylko w turnieju inaugurującym sezon o GP Europy w Lesznie Gollob ukończył zawody poza pierwszą ósemką.

Łącznie zdobył, więc 7 medali IMŚ (1 złoty, 2 srebrne i 4 brązowe). Stałym uczestnikiem cyklu był do 2013 roku, ale swój pożegnalny turniej odjechał jako zawodnik z „dziką kartą” na Stadionie Narodowym w Warszawie w 2015 roku podczas, którego wystartował w 3 biegach zdobywając 4 punkty. Przez 19 sezonów wystartował w 162 turniejach (opuszczając jedynie 6 turniejów). Łącznie 53 razy stanął na podium, a w 22 turniejach zwyciężył, zdobywając łącznie 1977 punktów.

Kariera reprezentacyjna  

Razem z reprezentacją Polski Tomasz Gollob 6-krotnie święcił triumfy najpierw w Drużynowych Mistrzostwach Świata (1996), a następnie w Drużynowym Pucharze Świata (2005, 2007, 2009, 2010, 2011). Zdobył także 2 srebrne medale DPŚ (2001 i 2008).

Prawdziwym hegemonem był jednak w turniejach o Indywidualne Mistrzostwo Polski wygrywając je 8-krotnie (najwięcej razy w historii). Jedno z najbardziej unikatowych trofeum w świecie sportu – czapkę Kadyrowa, przyznawaną każdemu mistrzowi Polski, zakładał w latach 1992–1995 oraz 2001–2002, 2006 i 2009. Ponadto wywalczył 5 srebrnych (sezony 1998, 1999, 2003, 2005, 2007) i 3 brązowe (sezony 1989, 1990, 1997) medale tych rozgrywek.

Jako junior trzykrotnie z rzędu zdobył tytuł młodzieżowego mistrza Polski (w latach 1990–1992), natomiast w 1989 zdobył brązowy medal oraz raz triumfował w Młodzieżowych Mistrzostwach Polski Par Klubowych (1989). W 1999 roku wygrał Plebiscyt „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca Polski. 11 razy wygrywał Mistrzostwa Polski Par Klubowych (1990, 1991, 1993-1997, 1999, 2000, 2002, 2007), a 4 razy rozgrywki te kończył na drugim miejscu (1992, 1998, 2001, 2004). Ponadto 7-krotnie triumfował w zawodach o Złoty Kask (1992, 1994, 1995, 1997, 2000, 2002, 2006) i 2 razy w turniejach o Srebrny Kask (1990, 1992). W latach 1998-2006 4-krotnie wygrywał klubowy Puchar Europy (w 1998, 1999, 2001 z Polonią Bydgoszcz oraz w 2006 z Unią Tarnów).

newsletter

Polityce prywatności.
© Ekstraliga Żużlowa sp z o.o.
  • FIM
  • PZM
Nasze media społecznościowe
Pobierz oficjalną aplikację
Język
PL