W latach 2001 – 2014 tylko raz triumfatorem rankingu TOP-3 pod względem średniej biegopunktowej w Enea Ekstralidze był Greg Hancock. Amerykanin, który w tegorocznych rozgrywkach osiągnął średnią 2,320 w czołowej trójce znalazł się jeszcze w 2008 roku (ze średnią 2,505). Spośród polskich zawodników ranking wygrywali jedynie Tomasz Gollob (3 razy) i Jarosław Hampel (2 razy).
TOP-3 – ŚREDNIE BIEGOPUNKTOWE 2001 – 2014:
2001 Sullivan 2,624, T. Gollob 2,573, Adams 2,457
2002 Sullivan 2,624, Rickardsson 2,600, T. Gollob 2,440
2003 T. Gollob 2,534, Adams 2,514, Rickardsson 2,430
2004 Jonsson 2,734, Rickardsson 2,625, Adams 2,530
2005 T. Gollob 2,440, Sullivan 2,429, Pedersen 2,235
2006 Crump 2,660, Pedersen 2,541, Adams 2,483
2007 Pedersen 2,730, Adams 2,635, T. Gollob 2,310
2008 Pedersen 2,775, Crump 2,584, Hancock 2,505
2009 Crump 2,494, Pedersen 2,474, Adams 2,440
2010 T. Gollob 2,675, Kołodziej 2,521, Pedersen 2,443
2011 Hampel 2,625, T. Gollob 2,417, Crump 2,337
2012 Pedersen 2,605, Iversen 2,362, Holder 2,311
2013 Hampel 2,514, Iversen 2,510, Woffinden 2,471
2014 Hancock 2,320, K. Kasprzak 2,310, Vaculik 2,306
Średnie najlepszych zawodników Ekstraligi właściwie zawsze oscylowały w granicach 2,60 – 2,80. Dziś są znacząco spłaszczone z uwagi na udział w polskiej lidze najlepszych na świecie, wyścigi nominowane i play-off (najlepsi częściej startują z najlepszymi niż ze słabszymi).
Najwyższa średnia w XX wieku (od 1961 r.) – 2,96 Marek Cieślak w 1977 r., 2,92 Hans Nielsen w 1991 r. oraz 2,89 Sam Ermolenko w 1993 r.
Najniższa średnia w XX wieku (od 1961 r.): 2,60 Florian Kapała w 1964 r.
Najwięcej razy klasyfikację wg średnich (od 1961 r.) wygrali: Zenon Plech – 8 razy, Tomasz Gollob – 7, Hans Nielsen, Joachim Maj i Józef Olejniczak – 4, Florian Kapała – 3.
Od 1961 r. GKSŻ prowadziła oficjalną statystykę, ale do 1975 r. tylko samych średnich, bez szczegółów w postaci liczby wyścigów, meczów, punktów, potem przyszły dokładniejsze dane. Ponadto do 1980 r. nie wliczano do liczby wyścigów biegów nie ukończonych z powodu np. defektu! Dane z lat 1950 – 1961 są przybliżone – tak trzeba je określać, bowiem nie są znane nawet z zapisów prasowych wszystkie zdobyte punkty i razem w zawodach, i w poszczególnych wyścigach.
